Адабиёт
Адабиёт аз калимаи арабии адаб гирифта шудааст, ки он дар луғату фарҳангҳо ба маънои хушахлоқӣ, кирдори писандида, поктинатӣ, иффату (порсоӣ) ҳаё, донишу ҳунар ва таълиму тарбия омадааст. Адабиёт — маҷмӯи донишҳо, ки инсониятро ҳангоми таълифи назму наср аз гумроҳӣ ва ғалату хатоҳо нигоҳ медоранд.
-
-
Китоби орзуҳо
-
Хунёгар
-
Туву хубиву раъноӣ
-
Ибтидо
-
Дарёи сӯзон
-
Бозгашт
-
Сабоҳи мардон
-
Девони зулф
-
Сармаддеҳ, Шоҳаншоҳ
-
Боғи шафтолу
-
Динам ишқ аст
-
Девори Хуросон
-
Баргҳои тиллоӣ
-
Лолаи сиёҳ
-
Шаҳчанор
-
Шаб дар паси ман буд...
-
Шӯъла дар санг
-
Меоям аз шигифт
-
Рӯ ба меҳроби Ватан
-
Деҳаро хоб мебинам
-
Минбари виҷдон
-
Девони замон
-
Куллиёт, ҷилди 2
-
Афсонаи танҳоӣ
-
Марги судхӯр
-
Турсунзода дар ёдҳо
-
Мунтахаби ашъор
-
Ба саломи шукуфаҳо
-
Ашъор