Шаҳобуддин Яҳёи Суҳравардӣ

Шаҳобуддин Абулфутӯҳ Яҳё ибни Ҳабаш ибни Амираки Суҳравардӣ — файласуфи эронӣ, муассиси ҷараёни фалсафии ишроқ.
Маълумоти ибтидоиро дар зодгоҳаш гирифта, барои идомаи таҳсил ба Мароға сафар намуд, он ҷо аз устодаш Маҷдуддияи Ҷилӣ улуми дин ва ҳикматро омӯхт ва бо Фахруддини Розӣ шинос шуд. Ваъд ба Исфаҳон омад ва осори Абӯалии Сино ва "Басир"-и Ибии Саҳноро омӯхт. Суҳравардӣ китоби Абӯалии Сино «Ишорот ва танбеҳот», рисолаи «Ғайр»-ро аз арабӣ ба форсӣ тарҷума карда, «Ишорот»-ро шарҳ дод. Китоби «Ғурбату-л-ғарбия»-ро дар идомаи рисолаи «Ҳай ибни Яқзон»-и Сино навишт. Дар Исфаҳон бо дастнависи китоби «Ҳашмату-л-матриқийин»-и ӯ шинос шуд ва аз он илҳом гирифта ба офаридани системаи нави фалсафӣ пардохт.